Αρχή

Το Μουάιτάι ή στην ελληνική ορολογία, Ταϊλανδέζικη πυγμαχία, αποτελεί κομμάτι της ιστορίας και της κληρονομιάς της Ταϊλάνδης, εδώ και εκατοντάδες χρόνια, όπως συμβαίνει με όλες τις αρχαίες παραδόσεις. Υπάρχουν πολλές διαφορετικές εκδοχές της ιστορίας του Μουάιτάι, όμως όλες οι πηγές συναινούν ότι το Μουάιτάι υπήρξε η πρωταρχική και πιο αποτελεσματική μέθοδος αυτοάμυνας των Ταϊλανδών πολεμιστών στα αμέτρητα πολεμικά μέτωπα και τις μάχες, που δόθηκαν κατά τη διάρκεια της ιστορίας του έθνους, που πλέον ονομάζεται Ταϊλάνδη. Εκείνη την περίοδο γράφτηκε το εγχειρίδιο πολέμου ‘Chupasart’.

Το Chupasart έδινε έμφαση στη χρήση κάθε μέρους του σώματος στις πολεμικές τέχνες. Η φιλοσοφία του εγχειριδίου ήταν ότι η μάχη απαιτούσε κάτι περισσότερο από τη χρήση των όπλων∙ απαιτούσε τη δέσμευση του νου, του σώματος και της ψυχής.

1774 μ.Χ.

Το 1774, ο θρυλικός Nai Khanom Dtom έκανε γνωστό το Μουάιτάι με αφορμή των αγώνα του ενάντια σε μια ομάδα Βιρμανέζων κι ενώ ήταν αιχμάλωτος πολέμου στην Μπούρμα (νυν Μυανμάρ). Ο Nai Khanom Dtom συνελήφθη όταν οι Βιρμανέζοι κατέλαβαν την αρχαία πρωτεύουσα της Ταϊλάνδης, Αγιουτάγια. Ο Nai Khanom Dtom θρυλείται ότι νίκησε δέκα από τους κορυφαίους πυγμάχους της Μπούρμα, με μια ανάσα, σε ένα τουρνουά. Ο ίδιος διακρίνεται για τη θέλησή του να νικά με σκοπό την τιμή (και όχι το έπαθλο) και την προθυμία του να υπερνικά οποιεσδήποτε δυσκολίες. Αυτό συνοψίζεται ως εξής: «Τίποτα δεν μπορεί να σου σταθεί εμπόδιο, παρά ο ίδιος σου ο εαυτός».

Παράλληλα και ο στρατός εφάρμοσε το σύστημα του Μουάιτάι. Οι Ταϊλανδοί στρατιώτες εκπαιδεύονται και χρησιμοποιούν τις τεχνικές του Μουάιτάι. Για το στρατό ξηράς, η πολεμική τέχνη πάντοτε έβρισκε εφαρμογή στις μάχες εκ του συστάδην. Όταν ένας Ταϊλανδός στρατιώτης μάχεται σώμα με σώμα, εφαρμόζει τις πρακτικές του Μουάιτάι. Το ίδιο κάνει και κάθε απλός Ταϊλανδός πολίτης, είτε πρόκειται για άνδρα είτε για γυναίκα.

Η παρακολούθηση και η εκμάθηση αποτελούν μέρος της παιδικής ηλικίας των Ταϊλανδών. Το Μουάιτάι σύντομα έγινε η καθημερινή αθλητική ενασχόληση όλων και έτσι δημιουργήθηκαν κέντρα εκπαίδευσης σε όλη τη χώρα.